|
|
zagrożenie promieniotwórcze
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 29 stycznia 2013r w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych zastąpiło rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002r. w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych.
Zagrożenie
substancjami promieniotwórczymi
§ 41.
Podstawowym kryterium oceny zagrożenia substancjami promieniotwórczymi, zwanego
dalej „zagrożeniem radiacyjnym”, jest możliwość:
1)
narażenia na wchłonięcie do organizmu krótkożyciowych
produktów rozpadu radonu lub izotopów radu,
2)
narażenia zewnętrznego na promieniowanie gamma emitowane przez osady dołowe i
skały górotworu
– przy
czym prawdopodobieństwo ich wystąpienia może być wcześniej oszacowane.
§ 42. 1.
W podziemnych zakładach górniczych ustala się dwie klasy zagrożenia
radiacyjnego.
2.
Wyrobisko lub jego część jest przestrzenią, która w podziemnych zakładach
górniczych podlega zaliczeniu do jednej
z dwóch klas
zagrożenia radiacyjnego.
3. Do
wyrobisk lub ich części klasy A zalicza się wyrobisko lub jego część
zlokalizowane na terenach kontrolowanych
w rozumieniu ustawy z
dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z
2012 r. poz. 264 i 908 oraz z 2014 r. poz. 587).
4. Do
wyrobisk lub ich części klasy B zalicza się wyrobisko lub jego część
zlokalizowane na terenach nadzorowanych
w rozumieniu ustawy z
dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe.
§ 43.
Dokumentacja, w oparciu o którą dokonuje się zaliczenia przestrzeni, o której
mowa w § 42 ust. 2, do odpowiedniej
klasy zagrożenia
radiacyjnego, zawiera:
1) opis
przestrzeni i jej przeznaczenie w ciągu technologicznym zakładu górniczego;
2)
funkcje wentylacyjne przestrzeni, pełnione w systemie wyrobisk;
3)
charakterystykę stanowisk pracy oraz liczbę godzin przepracowanych w ciągu roku
przez pracownika w przestrzeni;
4)
charakterystykę podstawowego kryterium oceny zagrożenia radiacyjnego w
przestrzeni;
5) wyniki
pomiarów dozymetrycznych wykonanych na stanowiskach pracy w przestrzeni;
6) wyniki
pomiarów dawek indywidualnych otrzymanych przez pracowników na stanowiskach
pracy w przestrzeni;
7)
oszacowanie wniknięcia w ciągu roku substancji promieniotwórczych do organizmu,
z uwzględnieniem rodzaju nuklidów
promieniotwórczych, ich
aktywności i stężenia, oraz – tam gdzie jest to właściwe – ich stanu fizycznego
i chemicznego;
8)
określenie wartości dawki skutecznej, na otrzymanie której w ciągu roku jest
narażony pracownik na stanowisku pracy w przestrzeni;
9)
określenie granic proponowanego zaliczenia przestrzeni do odpowiedniej klasy
zagrożenia radiacyjnego, z uzasadnieniem;
10) mapę wyrobiska lub jego części, w skali nie mniejszej niż 1:10 000, które ma zostać zaliczone do odpowiedniej klasy zagrożenia radiacyjnego.